สัญลักษณ์สิ่งเคารพบูชา เช่น สังเวชนียสถาน รอยพระพุทธบาท พระธาตุ ฯลฯ เป็นสถานที่สำคัญศักดิ์สิทธิ์ ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวพุทธ การไปสักการบูชาเป็นการเคารพภายนอก การปฏิบัติบูชาเพื่อหลุดพ้นเป็นการเคารพภายใน เป็นการเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าท่ามกลางหัวอกอย่างแท้จริง ดังหลวงปู่มั่นและพระศิษย์ “เพชรน้ำหนึ่ง” พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ครั้งพุทธกาล เสด็จมาโปรดแสดงสัมโมทนียธรรมจริงๆ

การภาวนามีอาการต่างๆ กัน ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต เมตตาตอบไว้ดังนี้ อาการส้มหล่น อาการจะไม่มีลมหายใจ เกิดกลัวตาย กลัวพิการ ไปติดกับดักความรู้ของตนจึงหยุดภาวนา ต้องมีสติ ต้องกล้าสละตาย ต้องทำความสงบใจก่อน เมื่อจิตสงบให้ฝึกหัดใช้ปัญญา สำหรับหนังสือธรรมะที่ผิดๆ ให้ทำลาย หนังสือพิมพ์มีภาพพระพุทธรูปขายเป็นของเก่าได้ การปฏิบัติแล้วสงสัย เพราะกิเลสกับธรรมขัดแย้งภายใน ถ้าปฏิบัติจริง รู้จริงจะหายสงสัย ส่วนถนัดแบบไหน ให้ปฏิบัติเองรู้เอง

เมื่อภาวนาจนความง่วงหายไปเป็นผลของธรรม พระพุทธรูปที่นิมิตเห็นจนปีติน้ำตาไหลเป็นธรรมเกิด กรณีเห็นกาย จิตไหว ให้พิจารณาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนสมดุลเป็นมัชฌิมาปฏิปทา กรณีทุกข์แม่ลูกให้ดูแลใจกัน กรณีจิตออกจากร่างหรือถูกกดทับให้พุทโธ เพราะจิตเป็นได้หลากหลาย ให้พัฒนาจิตเป็นวิมุตติจิต เป็นสัญลักษณ์ธรรมในใจตน