ใจ คือ สมบัติอันล้ำค่า ให้มาดูใจ พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญการปฏิบัติบูชา เพราะเข้าถึงใจ เข้าถึงมรรคผลนิพพานได้ ดังหลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น ออกธุดงค์ปฏิบัติจนได้ธรรมมาครองใจ ได้เป็นศาสนาทายาท เป็นผู้ให้กำเนิดกองทัพธรรมฯ ออกเผยแผ่สัจธรรม จนพระพุทธศาสนากลับมาเจริญรุ่งเรืองอีกหน ส่วนการทำบุญ อนุโมทนาบุญ ในศาสนวัตถุหรือสิ่งของ ล้วนเป็นระดับของทาน เป็นเพียงอามิสบูชา

ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต เน้นสอนภาคปฏิบัติ ท่านเทศน์ตอบปัญหาธรรมทั้งแนวปัญญาวิมุตติและเจโตวิมุตติ ทั้งให้ปัญญา และให้กำลังใจนักปฏิบัติ การปฏิบัติต้องวางโลก ไม่แบกโลก ต้องตามความเป็นจริง จิตสงบก่อนเกิดสัมมาสมาธิซึ่งเป็นพื้นฐานให้เกิดปัญญาจึงแก้กิเลสได้ ด้วยพุทธศาสนามีเหตุมีผล มีเหตุมีปัจจัย สอนให้แก้ที่ปัจจุบัน ไม่ได้สอนแก้ที่อดีต รายที่นึกถึงพระพุทธเจ้าแล้วมีคำหยาบตามมา ผลจากวิบากกรรมในอดีตเป็นมรดกกรรม ให้ขอขมา ให้แก้กรรมด้วยการภาวนา ไม่ใช่แก้ด้วยพิธีกรรม เพราะศรัทธาแก้กิเลสไม่ได้ รายที่สมหวัง จิตเจริญมีความสุขใจให้มีสติรักษา เมื่อจิตเสื่อมจะได้ฟื้นฟู ส่วนการตอบเรื่องพระเครื่อง การสร้างเทพต่างๆ ในวัด วันเช็งเม้ง วิญญาณจะไม่หนีหมดหรือ มีประโยชน์มาก โดยเฉพาะเรื่องคิดฆ่าตัวตาย ยิ่งเห็นคุณค่าของจิต ยิ่งหันมาดูใจ บำรุงรักษาใจ แล้วปฏิบัติให้ได้ใจ ได้ธรรม เข้าถึงธรรม ถึงพระนิพพานในที่สุด