ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต ได้เมตตาตอบปัญหาธรรมตามหลักพระธรรมวินัย และจากประสบการณ์ที่ท่านดำเนินตามแนวปฏิปทาหลวงปู่มั่น ซึ่งเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ เพราะกิเลสนี้ร้ายนัก มักหลอกและพาติด พาหลง ทั้งสวมรอย ดังนั้น การปฏิบัติ จึงต้องมีครูบาอาจารย์ ต้องปฏิบัติตามความเป็นจริง ตามหลักศีล สมาธิ ปัญญา และต้องเป็นสัมมาสมาธิ คือ ทำจิตให้เข้มแข็ง แล้วฝึกหัดใช้ปัญญา เป็นภาวนามยปัญญาจึงฆ่ากิเลสได้

เมื่อภาวนาจนเกิดความเบื่อหน่ายแล้วกลัวเป็นบ้า คือ ธรรมเกิด ถ้ามีสติสัมปชัญญะแล้วไม่เป็นบ้า ส่วนความกลัวบางรายเป็นอุปสรรคแต่นำมาใช้ประโยชนได้ ดังหลวงปู่มั่นสอนศิษย์ เช่น กลัวผีให้อยู่ป่าช้ากลัวเสือให้อยู่ป่าเสือ ฯลฯ เพื่อให้ศิษย์มีสติตั้งมั่นอยู่กับพุทโธจนจิตสงบ รายที่ฝึกปฏิบัติให้บริกรรมพุทโธชัดๆ พุทโธ คือ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน คือ พุทธานุสติ ในรายที่อยากบวชโดยไม่มีอุปัชฌาย์ จะเป็นพระหรือฆราวาสก็ปฏิบัติได้ จะเป็นอะไร ให้มีสติสามัญสำนึก ให้ถูกต้องดีงาม ถ้าจะบวชเป็นพระต้องมีอุปัชฌาย์ตามหลักพระธรรมวินัย

หนังสือพุทธธรรม ได้สารธรรมมาก ทั้งได้เห็นแนวสัมมาปฏิบัติขององค์หลวงตาพระมหาบัว ซึ่งควรแก่การปฏิบัติตาม หากผู้ใดปฏิบัติธรรม สมควรแก่ธรรม ย่อมปลดปล่อยทุกข์ได้ และจะได้พุทโธ พุทธะ พ้นทุกข์ได้ในที่สุด