จิตไม่มีต้นไม่มีปลาย สิ่งมีชีวิตไม่ใช่ดีเพราะการเกิด ดีเพราะการกระทำ กรรม คือ การกระทำ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เกิดเป็นคนหรือมนุษย์มีบุญที่สุด กรรมดีทำให้เกิดเป็นมนุษย์ มนุษย์ที่ประเสริฐที่สุด คือ พระพุทธเจ้า แม้เทวดา อินทร์ พรหมยังมากราบฟังธรรม การเข้าสู่ทางธรรม การทำบุญเป็นแค่พื้นฐาน สุดท้ายต้องมาภาวนา

ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต เมตตาสอนเน้นย้ำการภาวนา อันเป็นแก่นของพระพุทธศาสนา ด้วยสมณะทางกว้างขวาง ฆราวาสทางคับแคบ ฆราวาสปฏิบัติไปแล้วมีความสุข ให้ปฏิบัติต่อเนื่องต่อไป เมื่อรู้อะไร เห็นอะไรตามความเป็นจริง จะเป็นคุณธรรมในใจ และพูดได้ตามภูมิที่รู้เห็น การไหว้พระพุทธรูป ซึ่งเป็นองค์แทนของพระพุทธเจ้าด้วยความเคารพบูชาเป็นความถูกต้องดีงาม วัดที่ทำสังฆทานเวียนเป็นวัดหรือตลาด วัดไม่ใช่ตลาด วัด คือ วัดใจ ดูแลหัวใจด้วยการภาวนา การทำบุญกรวดน้ำเป็นการอุทิศส่วนกุศล หากลืมให้ระลึกถึง

ในการตัดกิเลส ตัดด้วยปัญญา ด้วยภาวนามยปัญญาเท่านั้น ส่วนทุกข์จากการสูญเสียสามี ทุกข์จะว่าพุทโธอย่างไร ศีลจะเป็นอย่างไร ความคิดทำให้ทุกข์ใจ บัณฑิตแม้ประสบทุกข์ก็ไม่ทิ้งธรรรม ธรรมะ แก้ไขได้หมด ธรรมะทำให้วางทุกข์ได้ หากปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม เมื่อถึงที่สุดแล้ว รู้อะไรไม่สู้รู้แจ้งในธรรมอันพ้นทุกข์นี้ได้