การสร้างวัดป่ากรรมฐานแท้ๆ ไว้เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมเพื่อมรรค ผล นิพพาน ตามข้อเท็จจริง ตามปฏิปทาหลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น สร้างได้ยากมาก แต่การรักษากลับยากยิ่งกว่า

ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต สงวนรักษาวัดไว้ให้ทำบุญ ฟังธรรม เน้นปฏิบัติธรรม สุขอื่นใดเท่ากับจิตสงบไม่มี วัดจึงเงียบสงัดร่มเย็น เรียบง่ายไม่หรูหรา ไม่ก่อสร้าง ไม่เรี่ยไรกวนบ้านกวนเมือง ไม่ให้มีสะพานบุญ ทำทานร้อยหนพันหนไม่เท่ากับถือศีลบริสุทธิ์หนหนึ่ง ถือศีลบริสุทธิ์ร้อยหนพันหนไม่เท่ากับทำสมาธิได้หนหนึ่ง ไม่สร้างกลุ่มอิทธิพลหาผลประโยชน์ ไม่ให้เอาของเข้าครัววัด ไม่แซงหน้าแซงหลังสอนธรรมกันเองอย่างผิดๆ เช่น ไม่ต้องพุทโธ ใช้ปัญญาไปเลย ซึ่งพุทโธทำความสงบใจก่อนเป็นพื้นฐานสำคัญมาก แต่ทำกันไม่ได้ เพื่อความสงบเรียบร้อยทางวัดจึงมีกติกาไว้ป้องกันรักษาวัด ผู้เจตนาฝ่าฝืนทำผิดอุปมาผู้ติดโควิดต้องถูกขับออกจากวัด ผู้มาวัดปฏิบัติให้เอาหัวใจมาปฏิบัติ

ในการปฏิบัติ ธรรมอยู่ฟากตาย ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน อริยสัจมีหนึ่งเดียว ต้องมีสติปัญญา ไม่ใช่ปฏิบัติแบบหมอดูทำนายทายทัก ส่วนผิดถูกตามข้อเท็จจริง ฆราวาสปฏิบัติเพื่อความสุขสงบ แต่พระปฏิบัติต้องเข้าสู่อริยสัจ ถ้ามีวาสนาจะยกขึ้นสู่วิปัสสนาได้ ต้องมีสมุจเฉทปหาน มีขณะจิตคือนิโรธ ดับทุกข์ในใจได้จริงๆ เป็น ปจฺจตฺตํ สนฺทิฏฺฐิโก