จิตแก้ยากต้องแก้โดยครูบาอาจารย์ผู้รู้จริงเท่านั้น ดังหลวงปู่มั่นเตือนศิษย์ “หมู่คณะให้ปฏิบัติมานะ จิตนี้แก้ยากนะ ถ้าผู้เฒ่าตายไปแล้วจะไม่มีใครแก้ว่ะ ให้รีบภาวนามานะ ผู้เฒ่าจะแก้ ผู้เฒ่าจะแก้”

ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต ท่านรู้จริงและแก้จิตได้ ด้วยมีฆราวาสสอนธรรมโดยไม่รู้จริง และมีผู้คนหลงเชื่อตกเป็นเหยื่อมากมาย เมื่อปฏิบัติไปแล้วก็มาถามปัญหาธรรมภายนอก เป็นนักหลบแต่อยากได้มรรคผล โดยไปขอ ไปจินตนาการ ซึ่งไม่เป็นไปตามความเป็นจริง รายที่เข้าใจว่าจิตสงบดีแล้วออกพิจารณา ยังเป็นสัญญา จิตส่งออก เป็นเรื่องนอกจิต นอกธรรม เมื่อไปตรึกธรรมะของพระพุทธเจ้าดีหมด เพราะเป็นความคิด แต่ไม่ได้แก้กิเลสของเรา พอฟังธรรมะครูบาอาจารย์แล้วไม่ซาบซึ้ง เพราะปฏิบัติไม่มีหลักมีเกณฑ์ ปฏิบัติยังไม่ถึงจึงไม่มีสัมมาสมาธิ

จิตแต่ละดวงมีอุปสรรคแตกต่างกันไปตามเวรกรรม การแก้จิตแก้ยาก เพราะมีทิฐิมานะ มีกิเลสตัณหาทะยานอยากในจิต ด้วยอริยสัจมีหนึ่งเดียว ครูบาอาจารย์ผู้รู้จริงแก้จิตได้ แต่ศิษย์ต้องแก้ด้วย เมื่อปฏิบัติไปแล้วเจอกำแพงความรู้สึก จิตเวิ้งว้าง นิ่มนวล ตกภวังค์ จิตเสื่อม หรือจิตว่างๆ ให้กลับมาพุทโธชัดๆ หรือใช้ปัญญาอบรมสมาธิ เมื่อมีโทสจริต เวรระงับด้วยการไม่จองเวร ให้แผ่เมตตา ส่วนอุบายอดนอน ผ่อนอาหาร อดอาหารมีประโยชน์มาก เป็นอาวุธต่อสู้ทอนกิเลส เมื่อปฏิบัติสม่ำเสมอ มีสัมมาทิฐิ และที่สำคัญมีครูบาอาจารย์ผู้รู้จริงคอยชี้แนะแก้จิต มรรคผลย่อมเกิดเป็นอัตตสมบัติในใจผู้ปฏิบัติ และเป็นการทรงพระศาสนาด้วยภาคปฏิบัติให้มั่นคงสถาพรสืบต่อไป