ธรรมวินัยนี้ หลวงปู่มั่นเคารพมาก ท่านเก็บหอมรอมริบได้หมด หนึ่งตัวอย่างดีกว่าร้อยคำสั่ง พระป่าจะเคร่งครัดปฏิบัติตามมาก เพราะปรารถนาสมาธิ ปัญญา และความพ้นทุกข์ ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต จะเมตตาตอบปัญหาธรรมไว้อย่างละเอียดชัดเจน เพื่อแก้ความเห็นผิด "มิจฉาทิฐิ" และสอนความเห็นถูก "สัมมาทิฐิ"

กรณีตัดต้นไม้พรากของเขียวเป็นอาบัติปาจิตตีย์ ไม่มีการยกเว้น พระป่าไม่ทำเอง จะบอกให้โยมพิจารณา กรณีกายหายไป หายอย่างไม่มีเหตุผล หรือหายโดยคาดเดา จะตกภวังค์แล้วแก้ได้ยาก ให้แก้โดยตั้งสติ "พุทโธ" ชัดๆ ให้อดนอนผ่อนอาหาร เมื่อกายหายจริง จิตจะเด่นชัดมาก ผู้ฝึกหัดใหม่ การกำหนดพุทโธชัดๆ สำคัญมาก จะแก้อาการต่างๆ ได้ การพิจารณามรรคต้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนสมุจเฉทปหาน กรณีหลวงปู่มั่นบรรลุโสดาบันที่ไหน มีหลายทฤษฎี จึงสันนิษฐานเอา แต่มีข้อเท็จจริง

กรณีพระอรหันต์ ควรเคารพเทิดทูนบูชา ครอบครัวกรรมฐานย่อมทราบว่าศิษย์หลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น องค์ไหนเป็นพระอรหันต์ ซึ่งท่านจะคมในฝัก กรณีจิตเสื่อมแก้โดยเปลี่ยนคำบริกรรมบ่อยๆ ทำได้ ในทางธรรมจะพูดจะทำในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม มีประโยชน์ กรณีฆราวาสสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมให้คนภาวนา ถ้ารับภาระได้ก็ควรทำ แต่การปฏิบัติของเราสำคัญกว่า ส่วนการครองเรือนแสนยากและทุกข์ยากมาก อุปมาวิดน้ำทั้งทะเลเพื่อปลาตัวเดียว กรณีธรรมยุตแยกจากมหานิกายไม่เป็นสังฆเภท มีกฎหมายรองรับ ต่างกับพระเทวทัตมีความเห็นผิด ทำผิดปาราชิกจนปิดกั้นมรรคผลนิพพาน