พระพุทธศาสนา ศาสนาแห่งปัญญา มีภาวนามยปัญญาฆ่ากิเลส ซึ่งต้องมาจากภาคปฏิบัติและวัตรปฏิบัติเท่านั้น ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต เทศน์ถึงหลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น และศิษย์ "เพชรน้ำหนึ่ง" เป็นพระป่าแท้ อยู่ป่าฝึกหัดปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์เช่นสมณะผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร ซึ่งต้องรักษาธรรมวินัย ธุดงควัตร และข้อวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัด ทั้งต้องสละชีวิตเพื่อธรรม ส่วนพระป่าเทียมอยู่ป่าอย่างโลกๆ เล่นโยคะ ปลูกผักกินเอง ละเมิดธรรมวินัย ไม่มีวัตรปฏิบัติ แล้วอวดอ้างโฆษณาหาชื่อเสียงผลประโยชน์ เพราะวัตรปฏิบัติสำคัญมาก หลวงปู่มั่นจึงสอนพระ "ต้นคดปลายตรงไม่มี" "ให้ข้อวัตรติดหัวมัน"

กรณีแจ้งทุจริตในหน่วยงาน ต้องมีสติปัญญา ถูกต้องชอบธรรม ถูกกาลเทศะ ธรรมให้ค้านในใจและไม่ร่วมทุจริต กรณีผู้หญิงถือศีล ๘ ให้บริสุทธิ์ อยู่ร่วมกับกะเทยแปลงเพศในวัด ต้องใช้สติปัญญาหลบหลีก ในการปฏิบัติพระพุทธเจ้าตรัสรู้เองโดยชอบ ส่วนปฏิบัติโดยไม่ชอบธรรม เข้าใจผิดจะไม่เกิดมรรคผล ต้องปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ตามความเป็นจริง โดยทำความสงบใจก่อน และ ให้อยู่กับผู้รู้ อยู่กับพุทโธ การปฏิบัติต้องรู้ได้เองเป็น สนฺทิฏฺฐิโก แต่ส่วนใหญ่ให้คะแนนตัวเอง ถ้าไม่รู้เอง ต้องหาครูบาอาจารย์ผู้รู้จริงสั่งสอนซึ่งสำคัญและจำเป็นมาก ส่วนการปฏิบัติโดยความเชื่อ เชื่อโดยสังคมกลุ่มชน ให้ยึดกาลามสูตร ไม่ให้เชื่อ เพราะธรรมถ้าเป็นจริงแล้ว อริยสัจมีหนึ่งเดียวไม่ขัดแย้งกัน