แก้วสามดวง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นแก้วสารพัดนึกที่พึ่งประเสริฐสูงสุดของชาวพุทธ ท่านพระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโตตอบปัญหาที่มีประโยชน์ไว้มากมาย เรื่องครอบครัวขายเหล้าบุหรี่ต้องใช้ สติปัญญา ค่อยๆ หาทางออก อยู่กับโลกต้องไม่ติดโลก ต้องมีจุดยืน เรื่องจิตหนึ่ง เป็นนิยาย จินตนาการ ดวงใจไหนไม่มีมรรค ดวงใจนั้นไม่มีผล ถ้าอยากรู้อยากเห็นธรรมต้องทำ ต้องปฏิบัติตามความเป็นจริง

ธรรมทั้งหลายมาแต่เหตุ ต้องมีศีล สมาธิ ปัญญา การฝึกหัดภาวนาต่อสู้เวทนาและเกิดอาการต่างๆ ให้กลับมาที่เหตุ "พุทโธ" หรือปัญญาอบรมสมาธิ ต้องสร้างเหตุให้มากขึ้น ให้มั่นคงขึ้น ต้องทำให้เป็น เมื่อภาวนาเป็น อุปสรรคจะแก้ไขง่ายขึ้น ครูบาอาจารย์เมื่อใจสงบจะยก ขึ้นสู่อริยสัจ พิจารณาถอดถอนกิเลส โดยไม่ข้องแวะเรื่องนอกอริยสัจ ส่วนคนนับถือศาสนาพุทธและได้ภาวนา ถือเป็นผู้มีวาสนาบารมี

เรื่องสวดมนต์ไม่ออกเสียง ถือเป็นการสวดมนต์ ส่วนรูปอันวิจิตรไม่ใช่กิเลส ตัณหาทะยานอยากในใจเป็นกิเลส วิปัสสนาจะเกิดขึ้นจากจิตสงบแล้วเห็นสติปัฏฐาน ๔ ตามความเป็นจริง นอกนั้นเป็นวิปัสสนึก เรื่องความเบื่อหน่าย ปัญหาชีวิต ภาวนาไม่ได้ กลัวผี ให้มีสัมมาทิฐิ ให้พุทโธรักษาใจ ใช้ปัญญาแก้ โดยยึดพระรัตนตรัยแก้วสามดวงเป็นที่พึ่ง ปัญหาจะเบาบางลง ถ้าภาวนารวมลงเป็นหนึ่งในใจก็จะพ้นจากกิเลสเป็นผู้สืบทอดมรดกธรรมอันล้ำค่านี้ไว้ให้คงอยู่คู่ชาติ ศาสนา สืบต่อไป